Endokrynologia to specjalizacja zajmująca się diagnozą i leczeniem szerokiego zakresu schorzeń związanych z hormonami i układem hormonalnym. Do zaburzeń i nieprawidłowości endokrynologicznych należą cukrzyca, zaburzenia tarczycy, choroby nadnerczy, zaburzenia przysadki mózgowej, nieprawidłowa gospodarka hormonalna, zaburzenia metaboliczne i inne. Jedną z poważnych chorób, którą zajmuje się  endokrynolog jest insulinooporność, problem często bagatelizowany i późno konsultowany z lekarzem.

Insulinooporność to stan, w którym komórki organizmu stają się mniej wrażliwe na działanie insuliny, hormonu regulującego poziom cukru we krwi. Może to prowadzić do podwyższonego poziomu cukru i z czasem może przyczynić się do rozwoju cukrzycy typu 2. Insulinooporność zwiększa ryzyko zaburzeń lipidowych, nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, niektórych nowotworów, zespołu policystycznych jajników, a także chorób neurodegeneracyjnych. Dodatkowo, jak pokazują badania prowadzone przez prof. Karczewską-Kupczewską *, specjalistkę Poradni Endokrynologii Waszyngtona 7, insulinooporność może odgrywać istotną rolę w patogenezie choroby Alzheimera i choroby Parkinsona.

Insulinooporność jest poważnym problemem zdrowotnym, którym należy się zająć gdy tylko pojawiają się pierwsze symptomy lub podejrzenia co do jego wystąpienia. Insulinooporność może dotyczyć różnych osób, ale pewne czynniki mogą zwiększać prawdopodobieństwo jej rozwoju, są nimi:

  • otyłość lub nadwaga,
  • siedzący tryb życia,
  • niezdrowa dieta (przetworzona żywność, słodkie napoje, rafinowane węglowodany i tłuszcze nasycone),
  • historia rodzinna (występowanie w rodzinie insulinooporności, cukrzycy typu 2 lub zespołu metabolicznego),
  • niektóre stany medyczne, m.in. zespół policystycznych jajników (PCOS), niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (NAFLD), czy niektóre zaburzenia hormonalne.
  • Chociaż te czynniki mogą zwiększać ryzyko insulinooporności, to każdy, niezależnie od wagi lub stylu życia, może być narażony na insulinooporność. W razie podejrzenia wystąpienia insulinooporności lub obaw dotyczących stanu zdrowia należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem w celu dokładnej diagnozy i odpowiedniego leczenia.

    Diagnostyka endokrynologiczna wymaga badań fizykalnych, informacji o historii medycznej pacjenta, a przeważnie także specjalistycznych badań, w celu zdiagnozowania poszczególnych zaburzeń, w tym insulinooporności. Po pełnym zdiagnozowaniu specjalista endokrynolog może zapewnić odpowiednie leczenie i wskazówki.

    W przypadku zaburzeń hormonalnych lekarz endokrynolog najczęściej zaproponuje leczenie farmakologiczne w celu regulacji gospodarki hormonalnej. W wielu przypadkach podstawowym źródłem problemu, z którym zgłaszają się pacjenci jest nieprawidłowa dieta i brak ruchu. Plany leczenia są jednak zawsze wysoce zindywidualizowane i zależą od konkretnej diagnozy, ciężkości stanu i indywidualnych czynników pacjenta. Konsultacja z endokrynologiem pozwala na dokładną ocenę i zalecenia dostosowane do konkretnego schorzenia.

    Leczenie insulinooporności zazwyczaj obejmuje kombinację modyfikacji stylu życia i, w niektórych przypadkach, leków. Endokrynolog może zalecić zmianę diety, regularną aktywność fizyczną i utratę wagi. Jeśli to konieczne leczenie może również obejmować leki uwrażliwiające na insulinę, lub inne pomagające kontrolować poziom cukru we krwi.

    Ważne jest, aby pamiętać, że plany leczenia są dostosowane do potrzeb każdej osoby, więc konsultacja z endokrynologiem pozwala otrzymać spersonalizowaną opiekę i wskazówki w oparciu o konkretną sytuację.

    * Prof. dr hab. n. med. Monika Karczewska-Kupczewska – specjalistka chorób wewnętrznych i endokrynologii, autorytet w dziedzinie endokrynologii, w szczególności insulinooporności, pracuje na Uniwersytecie Medycznym w Białymstoku, przyjmuje w Poradni Endokrynologii Waszyngtona 7, w Białymstoku, więcej >>>

    Telefon

    + 48 791 907 907